YABAN DESTANI (1,2,3,4)
YABAN DESTANI (1,2,3,4)
Murat Kaya
-
YABAN DESTANI (1.)
Tabiatın hışmında ;
Didik didik yaralı insanlar,
Gülmenin ne olduğunu
Bilmeden göçüp gittiler...
Üvey ananın dövgüleri,
Yetimliğin sövgüleri,
Yırtık şalvar kırmızı mintan,
Yalın ayak günleri,
Gençliksiz göçüp gittiler...
YABAN DESTANI (2.)
Başaklar akşam üstleri,
Boyun büküp,bakar köküne.
Gölü tuzlu,toprağı kireçli,
Üretimsiz göçüp gittiler.
Dikenliklerde açar dağ gülü,
Erguvan kızıllığı içinde
Gül bekler bülbülünü,
Ötüşüp, göçüp giderler...
Kırılır dibekte bulgurlar,
Saman yığılı ahırlar,
Deste deste pişen yufkalar,
Tezek kokusuyla göçüp giderler...
YABAN DESTANI (3.)
Hayat, toprağın bağrında
Yaşananlarla yol alıp gider.
Ömür bir vefa vedasında
Sevda yüklü göçüp giderler.
Manda derisinden çarıklar,
Aç susuz kavgalı kervanlar,
Istıraptır; yürekleri yaralar,
Çullara sarılı toplarla
göçüp giderler...
YABAN DESTANI ( 4. )
Cehaletin,kıtlığın sofrasında,
Çorak toprak,göğün arasında,
Orak elde ürün hasatında ,
Ekip biçip ;göçüp gittiler...
Vatan ıstırabında özlü alevleri
Kuvvacılar defeder işgalcileri
Anadolu'yu yıkan zalimleri,
İstiklal yolunda kovup; göçüp gittiler...
Günün ölüsü gibidir gece,
Suyu tükenen pınar
hıçkırığında hece hece,
Porsuk çayının akışı ince ince
Koltukta çıkın,sırtta çocuklu
Hazin bir hasretle
göçüp gittiler...
Eğitimci/Yazar
Murat Kaya
